Wiercenie w systemie STS / BTA

System jednoprzewodowy STS zwany czasem systemem wiercenia „BTA” stanowi odwrotność systemu wiercenia lufowego. W odróżnieniu od wiercenia lufowego, system wiercenia STS (lub „BTA”) składa się z głowicy wiercącej, którą przytwierdza się do rury cylindrycznej  przy wykorzystaniu gwintu wewnętrznego lub zewnętrznego. Wytaczak ma mniejszą średnicę niż głowica wiercąca, która tworzy pierścieniowatą przestrzeń między wykonywanym otworem a powierzchnią zewnętrzną wytaczaka. Przestrzeń ta określana jest jako „miejsce na olej” w połączeniu z wtryskiwaczem emulsji lub głowicą ciśnieniową. Ponadto umożliwia ona przekierowanie dużej ilości przefiltrowanej emulsji chłodząco-smarującej do krawędzi tnącej głowicy wiercącej.

Cechy systemu STS

Głowica ciśnieniowa przesuwa się na stronę wejścia części, w której ma zostać wykonany otwór. Emulsja przekierowywana jest do odłączanej głowicy wiercącej. Zadaniem emulsji jest smarowanie głowicy wiercącej oraz upewnienie się, że wszystkie wióry wytworzone przez głowicę i przesuwane przez odłączaną głowicę tnącą, przepłukiwane są od strony średnicy wewnętrznej cylindrycznego otworu przewodu wiercącego. Proces ten jest bardziej znany jako zewnętrzne podawanie emulsji chłodząco-smarującej lub metoda wiercenia polegająca na wewnętrznym usuwaniu wiórów.

System STS / BTA obsługuje narzędzia o średnicach 11,10 mm - 762 mm (,437"- 30,000"). System wraz z narzędziami obsługuje procesy, w których stosunek głębokości do średnicy wynosi ponad 100x. W większości przypadków system STS/BTA instaluje się na dedykowanych maszynach do wiercenia głębokich otworów. System ten najlepiej sprawdza się do wiercenia otworów o bardzo dużej głębokości. Można go wykorzystywać również w przypadku materiałów o słabej zdolności formowania wiórów takich jak stal nierdzewna, tytan czy stal o niskiej zawartości węgla.

Powrót do Wiercenia głębokich otworów